منظور از (قوم تبّع) گروهى از مردم يمن است زيرا (تبّع) لقبى است براى پادشاهان يمن به اعتبار اينكه مردم از آنها تبعيت مى كردند، و ظاهر تعبير قرآن در آیه ۱۴(سوره ق) و در يك آيه ديگر (37 - دخان )  در خصوص يكى از پادشاهان يمن است كه در بعضى از روايات نام او (اسعد ابو كرب) ذكر شده ، و جمعى معتقدند كه او مرد مؤ منى بود، و مردم را به پيروى از دعوت انبياء فرا مى خواند، هر چند با او مخالفت كردند.

به نقل از نویسنده اعلام القران  ص ۲۵۷  تُبّع یکی از پادشاهان جهانگشای یمن بود که تا هند لشکرکشی کرد و تمام کشورهای آن منطقه را به تصرف خویش درآورد. ضمن یکی ارز لشکر کشی ها وارد مکه شد و قصد داشت کعبه را ویران کند . بیماری شدیدی به او دست داد  که اطباء از درمان او عاجز شدند.

در میان ملازمان او جمعی از دانشمندان بودند و رئیس آنان حکیمی به نام شامول  بود .او گفت : بیماری تو به خاطر قصد سوء درباره خانه کعبه است و هر گاه از این فکر منصرف گردی و استغفار کنی شفا خواهی یافت.

تُبّع از تصمیم خود بازگشت و نذر کرد خانه کعبه را محترم دارد و هنگامی که بهبودی یافت، پیراهنی از برد یمانی بر کعبه  بپوشاند.

این لشکر کشی  به مکه و مساله پوشاندن پیراهن به کعبه در قرن ۵ میلادی اتفاق افتاده است و هم اکنون در شهر مکه محلی است که دار التُبّابعة نامیده می شود.

منبع اصلی: تفسیر نمونه ج ۲۱ ص ۲۰۷

با تشکر از جناب آقای جواد محمد زاده  به خاطر ارسال این مطلب.