15. درخت: « وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ » (نحل / 10) و(همچنين) گياهان و درختاني كه حيوانات خود را در آن به چرا مي‌بريد، نيز از آن است.
16. درخت خرما: « وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِيمٌ » (شعراء / 148) در اين زراعتها و نخلهايي كه ميوه‌هايش شيرين و رسيده ‌است.
17. گياهان: « فَأَخْرَجْنا بِهِ نَباتَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ» (انعام / 99) و بوسيله آن (آب) گياهان گوناگون رويانديم.
18. درخت سدر: « مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ » (سباء / 16) و اندكي درخت سدر.
19. ميوه تلخ: « أُكُلٍ خَمْطٍ » (سباء/ 16) درختانش تلخ و ترش و بدطعم.
20. درخت گز (شوره): « وَ أَثْلٍ »( سباء / 16) و شوره گز.
21. برگ خشك: « وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ» (الرحمن / 12) و دانه‌هايي كه همراه با ساقه و برگي است كه به صورت كاه در مي‌آيد.
22. هسته خرما: « إِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوي » (انعام / 95) خداوند شكافنده دانه و هسته خرما است.
23. درختي در جهنم: « إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ » (دخان / 43) همانا درخت زقوم جهنم.
24. خار خشك تلخ و بدبو: « لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ إِلاَّ مِنْ ضَرِيعٍ » (غاشيه / 6) غذايي جزء ضريع (خار خشك تلخ و بدبو) ندارند.
25. گياه بي‌ساقه: « وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ » (الرحمن / 6) گياه و درخت براي او سجده مي‌كنند.
26. درختاي كه سقفي و عرشي مي‌خواهند: « وَ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشاتٍ » (انعام / 141) اوست كه باغهاي معروش (باغهايي كه درختانش روي داربست‌ها قرار دارد) را آفريد.

منبع : سایت کانون گفتگوی قرآنی